به گزارش جهان به نقل از ایسنا، یک شعار می‌گوید «این معتاد نیست که خطرناک است بلکه باید از خود اعتیاد ترسید» پس باید یاد بگیریم که چطور می‌شود یک معتاد هرچند تفننی را شناسایی کرد و چطور باید با او برخورد کرد که نه سنگ و نه سیخ سوزانده نشوند.

 
اصولا معتاد جماعت تمام انرژی‌اش را برای مخفی کردن اعتیادش صرف می‌کند. اینکه بالای سر کسی رسید که دارد مواد تزریق می‌کند یا لوله پایپ آزمایشگاهی را برداشته و شیشه تنفس می‌کند، سند واضح و مبرهنی است، اما تنها یک درصد کشفیات اعتیاد اینطور اتفاق می‌افتد.

 
با این وجود همواره یک سری علائم و تغییرات روانی، اجتماعی و رفتاری از فرد معتاد سر می‌زند که باید کشف شوند و هر کدام از نشانه‌ها به تنهایی نمی‌تواند نشانگر اعتیاد باشد، بلکه باید مجموعه‌ای از نشانه‌ها در کنار یکدیگر را مدنظر قرار داد.

 
متهم به اعتیاد آدم چشم تنگی می‌شود، اما هر آدم چشم تنگی را هم نباید به اعتیاد متهم کرد و ماجرا از این قرار است که اغلب مواد مخدر (تریاک) باعث تنگ شدن مردمک چشم انسان می‌شوند.

 
دومین مورد این است که یک فرد متهم به اعتیاد دیگران را با رفتارش گیج می‌کند و به قول روانشناس‌ها فردی دو قطبی می‌شود. زمانی حسابی بی‌قرار، تحریک پذیر، عصبانی و بسیار مضطرب و زمانی بسیار سرخوش است به گونه‌ای که همه در حسرت لذت بردن وی از دنیا می‌شوند.

 
متهم به اعتیاد خانواده گریز است و رفیق باز، و برایش هم بسیار معرفت خرج می‌کند و نسبت به نظر خانواده خود به این دوستان بسیار حساس است.

 
چهارمین گام شناسایی فرد معتاد این است که متهم به اعتیاد هیچ شباهتی به خروس ندارد، شبها مثل جغد بیدار است و صبح و ظهرش یکی می‌شود، اما میل به صبحانه‌اش همواره محفوظ است.

 
فردی که به اعتیاد متهم شده است مثل ماشینی است که کاربراتورش تنظیم نباشد هم مصرفش بالا می‌رود و هم حسابی دود و پول خرج می‌کند. او شروع می‌کند به دروغ گفتن‌های اغلب باور نکردنی برای پولهای وقت و بی وقتی که از آدم‌های متفاوت می‌خواهد.

 
ششمین نکته‌ای که می‌توان در شناسایی فرد معتاد از آن کمک گرفت، علاقه وافری است که فرد معتاد به نشستن طولانی پشت دربهای بسته دارد؛ نشانه‌ای که ممکن است شما را به این اشتباه بیاندازد که عاشق شده است، اما در اغلب موارد او یا دارد در عالم هپروت چرت می‌زند یا خمار است. دستشویی نیز یکی از لوکیشن‌های معمول این حالت است.

 
آخرین نکته‌ای که در شناسایی یک معتاد می‌توان به آن توجه داشت، این است که متهم به اعتیاد یک دهم بلکه یک صدم میزانی که حرف می‌زند عمل نمی‌کند تا دلتان بخواهد پرگویی، یاوه گویی، دروغ گویی و بلف زدن در کارش است.